لطفا دایه مهربون تر از مادر نشید…
یه خواهش داشتم!
«لطفاً تحت هیچ شرایطی وقتی پدر و مادری در حال دعوا کردن فرزندشان هستند، از کودک طرفداری نکنید»
چون کودک احساس تنفر بیشتر از پدر و مادر خود تجربه میکند
کودک خیلی زود احساس میکند که افراد بهتری نسبت به پدر و مادر در دنیا وجود دارد
قدرت و اقتدار پدر و مادر از بین می‌رود.
و خیلی چیزهای دیگه…
حواسمون باشه با یک اقدام کوچیک، که به نظر خودمون برای لحظه‌ای به کودک کمک می‌کنه، اثرات منفی مهلکی به جا نذاریم….
هرگزاجازه ندهید کودکتان شما را بزند!
گاهی والدین برای اینکه خشم فرزندشان کم شود اجازه میدهند کودک، آنها را بزند.
استدلالشان هم این است که دستان او کوچک و خشمش زیاد است ما که دردمان نمی آید بگذار او آرام شود.یا بجای مشت زدن به سریا شکم، روی دستم بزن …..
غافل از اینکه کودک بعد از زدن والدین، احساس گناه می کند و یا احساس نگرانی از مقابله به مثل والدین پیدا می کند.
حتی اگر چنین نباشد، پس از آن یاد می گیرد تنها راه فرونشاندن خشم کتک زدن است .
اگر مادر کودکش را بزند، ضرر آن کمتر از وقتی است که کودک دست روی مادر یا پدر بلند کند. والدین در این مواقع باید بگویند: نزن! هرگز به تو اجازه نمی دهم این کار را بکنی. اگر ناراحتی با حرف زدن به من بگو.
اگر کودک کوچکتر از آن است که متوجه شود، کافی است بگویید: نزن! زدن کار خوبی نیست و دستهایش را بگیرید.
رشوه دادن، قدردانی از کودک نیست
اگر چنین کنی، چنان خواهیم کرد! رشوه دادن نیز همانند روش های دیگر بی گمان با شکست مواجه خواهد شد. روشی که در آن به وضوح به کودک گفته می شود که اگر کاری را بکند (یا نکند) پاداشی دریافت خواهد داشت.اگر با برادر کوچکت خوب رفتار کنی، تو را می برم سینما. اگر شعر حفظ کنی، تو را می برم مسابقه فوتبال.این نوع برخوردهای شرطی ممکن است طفل را وادار کند برای به دست آوردن یک هدف آنی، کاری را انجام دهد، به ندرت باعث کوشش مداوم کودک خواهد شد. حرف های ما به او القا می کند به قابلیت او شک داریم.بهتر است جایزه را بدون این که آن را از قبل اعلام کنیم و کاملا بدون انتظار کودک به او بدهیم. جایزه باید نشانگر قدردانی ما باشد.
وقتی کودکان گفت وگوی بزرگ ترها را قطع می کنند ، بزرگ ترها معمولاً با خشم و عصبانیت واکنش نشان می دهند :« بی ادب نباش! حرف کسی را قطع کردن بی ادبی است.» با این حال ، قطع کردن صحبت قطع کننده هم بی ادبی است. والدین نباید در روش ادب کردن کودک ، خودشان هم بی ادب باشند. شاید بهتر است این طور بگوییم :« من دوست دارم حرفم را تمام کنم. من که تمام کردم ، آن وقت نوبت توست.»
درمهمانی ها کودکان را به نمایش نگذارید
️این شعروبخون همه ببینن، برقص همه ببینن، این سوره قرآنو بخون و..
اینها به کودک فشار و استرس وارد میکند وعلاوه برآن تشویقهای زیادازحد دیگران کودک رامحتاج توجه وتشویق میکند.
معمولا دراینگونه مواقع تشویق های دیگران بالاتراز کاری است که کودک انجام میدهد. این باعث میشود کودک در مسیر رشد متوقف شود. چون می بیند با کوچکترین کارخود بالاترین حد تشویق را دریافت کرده است
ابراز احساسات باید درسطح کاری که کودک انجام میدهد باشد و پس ازآن کودک رابه ادامه آن کار در یک سطح بالاتر هدایت و تشویق کرد تا بسمت آن حرکت کند ومتوقف نشود ورشد کند.
همچنین تشویق بیش از حد باعث خودشیفتگی کودکان میشود و آنها را منزوی وتنها و تافته جدا بافته می کند و درآینده در روابط اجتماعیشان مشکل ایجاد میکند این کودکان هیچکس را درحدواندازه خودشان نمی بینند.
آخرین نظرات